Het schrijfklasje
Vandaag begint mijn schrijfklasje weer. Ik zit in een Zoom samen met vooral mensen in de technische hoek zoals architecten en bouwkundigen. En die, net als ik, ook leuke en nuttige inhoud willen delen op hun website en nieuwsbrieven voor meer contacten en meer klanten.
Leuke en interessante stukjes waarin we wat van onze ervaring en kennis en kunde weggeven die passen bij de vragen die leven bij de lezer.
Meteen bij aanvang vraagt de juf: ‘Wat zou je willen bereiken dit jaar, waardoor lukte dat niet tot dusver en hoe denk je wel je doel te bereiken?”
Uitstellen
Ik realiseer me dat het bij mij in de kern over gaat dat ik er niet voor ga zitten. Dat ik het steeds weer uitstel. En daarin ben ik kennelijk niet de enige.
Wat is dat toch? We willen contact en daarvoor stukjes schrijven en delen en we doen het niet, we stellen het uit tot het er niet meer van komt.
Voor het antwoord komen we in een heel ander vakgebied, en mijn praktijk, en dat is het gedrag van mensen. En daar komt het veel voor. Want veel meer dan we ons realiseren doen we niet wat we eigenlijk wèl willen. En organiseren we onbewust en heel precies datgene dat we liever niet willen.
De beroemde psychiater Alice Miller noemt het in Het drama van het begaafde kind ‘herhalingsdwang’.
Een voorbeeld: ik wil graag veel klanten hebben en er goed contact mee hebben. Want dan krijg ik een goed inkomen en fijn werk en fijne contacten en daar voel ik mij gelukkig bij.
Maar om veel klanten te hebben en goed contact moet je tegenwoordig:
1. Leuke stukjes schrijven en
2. Authentiek zijn en
3. Jezelf laten zien.
En dat is niet niks. Maar, dan pas kunnen de mensen weten wie je bent en wat je te bieden hebt en of dat goed voelt en het je ook gegund wordt. Want daar komt het meer en meer op aan in deze tijd. Op de laagste prijs ga je het niet redden, kwaliteit is de norm en zodoende is het de relatie waar het vanaf hangt. En daarvoor moet je jezelf laten zien…...
De boosdoener….
Maar dat is allemaal best lastig, moeilijk, jezelf laten zien enzo.
Want:
· Ik heb dat niet geleerd
· Ik weet niet hoe het moet
· Het kost heel veel tijd
· Het ziet er vast niet goed uit, enzovoorts, enzovoorts
En dan stel ik het gemakkelijk steeds weer uit. En dan krijg is dus precies wat ik niet wil, namelijk geen nieuwe klanten, geen goed contact, etc.
Zo werkt het
De psychologische verklaring is dat we als volwassenen onbewust blijven herhalen wat we heel jong als kind hebben meegemaakt. Ook de nare dingen. In mijn tijd was dat dat je vooral naar je ouders moest luisteren en je mond houden tenzij je iets verstandigs te vertellen had. En daar hoort ‘jezelf laten zien’ zeker niet bij. Vandaar mijn onbewuste angst nog steeds om als volwassene iets te doen dat in mijn kindertijd bepaald niet de bedoeling was.
Dit kan je doen
Maar nu wel! En dat is het goede nieuws. Als kind kon je niet kiezen, maar als volwassene wel. Als je door hebt hoe het mechanisme in jouw geval werkt dan heb je de sleutel in handen om te veranderen.
Wil je meer lezen over het onderwerp lees dan eens het boek van Alice Miller, geen lichte kost trouwens en kan confronterend zijn of kijk eens naar dit filmpje van Ingeborg Bosch aan het werk met uitstelgedrag, of je gaat natuurlijk naar flipdikker.nl.
En dan pakken we samen de boosdoener aan. Want uitstelgedrag – je kan er van af!
Hozzászólások